Âşığım İnan Şiiri - Erdem Yılmaz Balaban

Ey gözlerime yağan ince ince
Gönlümü gark ettin aşka, sevince
Bir gün avuçlarımı terk edince
Başladı bitmez ızdırâbım inan

Bilmezdim sensizlik denen zâlimi
Şimdi bilirim, sensiz melâlimi
İhtimâl ki bilmezsin bu hâlimi
Söyleyeyim, sensiz bîtâbım inan

Ayrılığın öğretmen, ben talebe
Dedin; hasret zevke çalar galebe
Öğrendim, sen de öğren ki bu lebe
Yoktur sensiz verdiğim âbım inan

Geze geze güzelliğinden ayrı
Seçemez oldu aklım, şerri hayrı
Bu mecnûn hâlimle kapından gayrı
Olamaz gideceğim bâbım inan

Seni unutmaktan daha kolayı
Benim için, ancak ölüm olayı
Tek seni konuştuğumdan dolayı
Terk etti beni tüm ashâbım inan

Dünya ve aşk, gördüğüm iki yöndü
Yüreğim dünyadan soğudu, söndü
Yüreğim aşkına yöneldi, döndü
İşte bundandır inkılâbım inan

Âh, yasını hakkıyla tutamadım
Ağlayıp gülmeyi unutamadım
Gönlümü aşkınla avutamadım
Bu yüzden pek çoktur hicâbım inan

Gönlüm ki; aşkına ömrünü adar,
Kavuşmak için hep hasreti tadar
Bu hâl üzere kıyâmete kadar
Bir tek aşkınla şerefyâbım inan

Aşkım aşk hayâtını fark edecek
Ve aşkını hasrete gark edecek
Yârim, Cenneti bana bark edecek
Yok aşkından başka sevâbım inan