Aşığım İçindeki Boşluğa

Son hatırandı gittiğinde mevsimler
yeni bir aşkın düğümünü çözercesine,
saatleri geriye alır,
düşünürdüm eski zamana gelene dek.
Bilmediğim onlarca soru vardı belki aklımda
bilemediğim onlarca şey...

Gözlerimin yorgunluğundaydı ayrılışın
her saniyede,
bildiğim her saat kadar
dönecekmişçesine umutluydum.
son hatırandı gittiğinde mevsimler
oysa ben;
mevsimlerde kayboldum...

Aşkların en tazeliğinde
bulmuştum seni
belki 05 yaş gurubu çocukların
sanata inat resmiyle
ve anlatamadığı yazıların
şehvetiyle anlatıyordum seni.

Sen;
kalemime değmiş bir perinin
kanatlarında uçuşan mutluluk
gülüşün dudaklarının arasında bir şiir
gözlerin gözlerime tutsak
ellerin ellerimde ıslak.

Son hatırandı gittiğinde mevsimler
doğmamış bir aşkın,
prangalara bırakılmış
özgürlüğüydü umut
çocukluk sahnelerimizin çocukluğu
çocuksuz içimizin yokluğuydu hayal
Oysa ben;
hatırana riyakar
gözlerine mahcup,
çocukluktan kalma
kimi bilinmemiş oyunlar
öğrenilmemiş şarkılar
oysa ben
biraz yağmurun,
biraz içimdeki deli rüzgarın
ve biraz aşkın
vazgeçemediği parçası...

Aşkı tarif etmenin tarifsizliği içersindeyim.
kimi kifayetsiz kalmaların
sarhoş makamında bir duble rakıya
sofrada bir ekmek parasına satılan umutlara
ve sana...

Her şeye sesleniyorum bu akşam
gökteki milyonlarca yıldıza
ağaca,kuşlara,insanlara
ve sana...

Son hatırandı gittiğinde mevsimler
gözlerim:
adım attığın her saniye
kaçarcasına
yırtınarak göz bebeklerim
ardından seyre dalan bir gemi.
ellerim:
suskun bir sabahın
dinmek bilmeyen yoksunluğunda
arayışı geceyi
ve yüreğim:
mevsimlerde kaybolan
heyecan.
anlatamam...

Hatıran kalmadı artık mevsimlerde
bir hazan yağmurunun
göz yaşlarıma dokunmasında
kaybettim seni.
Yıllardır aranan bir sevdanın
son kalıntıları da gitti bu akşam,

İşte aç köpekler gibi kapına geldim
Ben;
sendim.
Sense;
Hayalim
Vazgeçemediğim…