Aşığım Ben Şiiri - Ahmet Ataç

Uyuyorum,
korkunç karanlık sarmış her yanımı.
Korkuyorum,
ufak bir ışık aydınlatıyor odayı.
ve kapı açılıyor bir melek giriyor içeri
elinde şerbetle yaklaşıyor, uyatıyor beni.
beraberce onu içiyoruz, gülerek.
içimin yandığını hissediyorum, bilerek.
ve yakalamak istiyorum onu kaybolmuş.
arıyorum onu, yok, oda bomboşmuş.

yine karanlık...
kara bir el tutuyor sırtımdan, sallıyor beni.
kalbimi elleriyle parçalıyor, giriyor içeri.
çok acıyor yüreğim, dayanamıyorum.
adı karasevdaymış, bilemiyorum.

uyanıyorum.
kurtulamıyorum bu pençeden, yaralıyor beni.
kanıyor yaram dinmiyor yüreğimin seli.
görüyorum o gün meleğimi
bir sıcaklık sarıyor tüm bedenimi.
içim ılınıyor rahatlıyorum
ne idi bu anlamıyorum.

düşünüyorum!
artık ben yokum, ikimiz varız.
meleğim ve ben birbirimize aşığız.
onsuz yokum ben, onsuz yaşayamam...
yaram iyileşiyor kurtulduğumu sanıyorum.
ve mutluluğun en güzelini, en iyisini
en tatlısını tadıyorum.
seviyorum birisini;
artık aşığım ben...

yaz veya bahar mevsimi 1988