Aşığım Şiiri - Muzaffer Taşdemir

AŞIĞIM
Aşığım dünyanın bütün kaldırımlarına, tümseklerine çukurlarına,
Çocuklarına sevdalıyım koşan ağlayan gülen,
Bastonla yeri yoklayan körlerine,
Ulaşmak isteyen gidemeyenlerine,
Kalbinde bir sevda besleyip te görülmeyenlerine,
Acıkıp yiyemeyenlerine,
Düşünüp söyleyemeyenlerine,
Aşığım duvarlar ardında kalıp ta gidemeyenlerine,
Kuşlar gibi özgür yüreklerde mahpus,
Sözü olup ta söyleyemeyenlerine,
Gönülsüz inen giyotin atomlarının,
Hakkı zikreden elektronlarına, zerrelerine,
Namludan çıkmış kurşunların, kimyasalların,
Füzelerin, uzay araçlarının kolonizasyon nöbetleri,
Zapt edilmiş dünyanın, kendini aşmış emelleri,
Ve seksen küsur yıllık cesetlerin,
Çürüme sandıkları, mezarları, murassa vernikli tabutları.
Aşığım dünyanın her haline,
Şeytana özgürlük veren Mevla’nın yarattığı sevgiye,
Her menekşede bakış bakış, her gülde kokuş,
Her rüzgârda bir muştu esen yellerine,
Bir çocuğun ekmek isteyen, kalem isteyen,
Yaşamak isteyen emellerine.
Oyuncaktan dünyaların masumiyet dolu tespihlerine.

Muzaffer TAŞDEMİR