Aşığım Şiiri - İbrahim Yay

Vakit akıp giderken şu ömrümde , tek üzüldüğüm kaybımın saatlerin toplanarak oluşturduğu yıllarımı almasıdır.

Kalakalmışken kararsız kararlarımın ortasında, seçeceğim yolda gidebileceğimden emin olamamam da başka bir trajedi.

Ritimden çok şarkıdaki sözlerin baskın olduğu gecelerde ben hala seni düşündüğüme üzülürüm.

Kaybımı göze alabilmişken yıllar önce, senin kendini vazgeçilemez sanman faniliğini unuttuğundandır.

Kime veya neye güvenirim diye aramak yerine sadece kendine dürüst olmak yetiyormuş açıkçası.

Nefret ile yazılarımı döktüğümde kurduğum cümlelerin ağırlığı hazmedilemez oluyor sanırım.

Bir o kadar ki yazdıklarım olumsuz iken doğruya yönelir ise sabrımı dizginlediğim andır.

Kurduğum cümleler sevgilim, harfler ise sevgilimi oluşturan her bir parçası ve bana her şeyini sunan ve benim onu sevdiğimce karşılığını veren ilk, tek ve yeri ayrı sevgilim yazdıklarımdır...