Asi Yüreklim Şiiri - Selahattin Yetgin

Lirik yüreğinin hıçkırık boğumlarında
Efsaneler dile gelir, dillenir acıların
Yüzyıllardır Mecnun'un çöllerde aradığı
Leyla'sın sen, bu yaşama alışamayan
Ağlayışlarını bile kimselere göstermeyen..

Anlatmazsan, dertlerini söylemezsen, içindeki fırtınalara yön vermezsen, kim bilecek dertlerini? . Ağlamazsan, yüreğinin sel kapaklarını açmazsan, isyanlarını bir kütüğe yatırıp indirmezsen baltanı, kim bilecek baş kaldırışlarını? .Uçarı bir alev topu gibi dönen, günleri bir kurt gibi kemiren bu zaman makinesi nasıl çalışacak, gözyaşlarını ve hıncını gizlersen.
Yaşadıklarının akrep uçlarında dönek insanlar bir pervane böceği gibi dönerler çevrende. Yüreğine girmeyi beceremeden, pembe düşler kurarlar uslarında. Yalnızlık yansıtan kolalı gömleklerinin ütüsüz kıvrımlarında aldanışları taşırlar, bedevi zalimliğiyle sürek avına çıkarlar bu garip yaşamın ormanlarında.
Oysa, avcı da kendileridir, av da. Bir bardak su dileyemedikleri, susuz dolaştıkları bu yerkürede kurumuş dilleriyle yağmur yağmasını dilerler, hiç inanmadıkları tanrıdan. Menfaatlerinin ağılındaki kuzuları her gece kurtlara meze yaparlar, her gece çizgili pijamalarıyla bir eşikte mırıltılı ve korkulu bakışlarla uykulara dalarlar.
Susma! . Suskunluklarını içine gömme bir daha. Lirik yüreğinin hıçkırık boğumlarında efsaneler dile gelsin, dillensin acıların. Yüzyıllardır Mecnun'un çöllerde aradığı Leyla'sın sen, bu yaşama alışamayan, ağlayışlarını bile kimselere göstermeyen.
İki kere ikinin dört ettiğini parmakla hesaplayabilen bu kalabalık insan duraklarında maskesiz dolaşamayan, gecenin karanlığından korkan insanlar kaybolurlar güneş batınca. 'Zaman, acıya en iyi merhemdir', unutma bunu. Silemediğin gözyaşlarının kutsal kriterlerinden güneşe yansımalar gönder her yalnız kaldığında. İçindeki fırtına hasatlarında ve bu çarpık düzenin biyografisinden güzel karelerle doldur ömrünü.
Kopar ömrünü törpüleyen öfke budaklarını yaşam ağacından. Öfke yeni kızgınlıkları doğurur unutma. Bu şehirde, sevginin yağmurları nice siyahları, acıları götürür masmavi denizlere. O denizlerden bu günah dünyasına yolalan bir gemi, pusulası sadece aşka çevrili bir yelkenli olursun, bir efsaneye gider gibi.
Ve o efsanenin huzurlu kollarında dilindeki şarkılarla yürürsün bu kentin kaldırımlarında. Söversin tüm olumsuzluklara dobra dobra. Unutursun yaşadığın tüm acıları. Ellerindeki çiçekler, gözlerindeki şefkâtle sihirli bir dünyaya dökersin yüreğinin tüm güzelliklerini.
Evet Asi Yüreklim, yüreğinin silahlarıyla çıktığın bu savaşta yolun açık olsun. Çirkefliklerin hiç uyumadığı bir dünyanın kilometrelerinde uğradığın haksızlıklar her devirde aynı olsa da, aynı kelimelerin tuzaklarına düşsen de, yıkılmamayı koymuşsan kafana başaracağından emin ol. Bugün yeni bir güne merhaba diyerek yürü bu uzun yollarda. Onurunla ve karakterinle nice zorlu hendekleri koşarak aş. Sevgilerin bahçesine uzanınca öfkelerin bitecek, tüm yaşadıkların küflenmiş bir film şeridinde geçmişin mahzenlerine inecek.