Asi Yar Şiiri - Cuma Komşul

Cennet mülkünden bana verilse de bir diyar
Aşkından hiçbir vakit geçit vermez asi yar
Çökünce karanlıklar ruhumun kuytusuna
Seyyah bir gümüş parlar gecemin muştusuna

Sessiz bir şarkı gibi senden kovulan düşler
Kırık bir çerçeveden arta kalmış gülüşler
Sayamadım kaç gece seni unutmak için
Gül bahçen ipek yatak derin uykular niçin

Gecenin bakışında şebnem damlayan sudan
Gül kokusu yanağın kusursuzdur pusudan
Perişan saçlarında dolaşır mahzun gönül
Durur alnında senin bir alev gibi kakül

Tel tel ipekten bir el okşasa saçlarını
Yine de aşabilmez gönül yamaçlarını
Bir kez daha canlandı hafızamda o adın
Yalanın gölgesine yaslanmıştı inadın