Asi Ter Şiiri - Faruk Keleştimur

Yokuşlarda bulduk sevdayı
Orada haykırıp orada sevdik
Ellerimizle parmaklarımızı
Parmaklarımızla tırnaklarımızı kolladık…

Yokuşları bulduk sevdalarda
Orayı haykırıp orayı sevdik
Tırnaklarımızla parmaklarımıza
Parmaklarımızla ellerimize yar olduk

Bulmanın zorluğunda sevdalandık yokuşlara
Akarken terler bedenimizden
Ne sıcak ne soğuk dedik
Vefayı bilip şükrü bilip
Hissettik, hissetmeyi sevdik…

Ne yokuşlar anladı türkümüzü
Ne de sevdalar…
Ne sevdalar sevdi bizi
Ne de yokuşlar…

Meraklar parladı nihayet
Bu ter niçin asileşti dediler
Yutkunduk yutkunduk
Merakları hikmetlerle boğduk…

Tohumu saçan utandı ey büyük şair
Toprakta haya bitti mızrakta derman
Küheylan çatladı da kısrakta hareket yok
Yağmur hala yağıyor amma
Neyleyim bereket yok

Biz ne yokuşlara küstük
Ne de sevdalara…
Yitirmenin bile hazzını yaşadık
Ne gözümüzde yaş ne terimizde soğuma
Evvelden ahire sabırla kanatlandık…

Bir gün olur dedik
İnanmayı zafer saydık
Zafere inandık…
Birileri yaşlandı lakin
Biz yaşadık biz yaşadık…