Asi Rüzgar Şiiri - Mine Polat

Rüzgâra kapılmış giden bir yaprak gibiyiz…
Durmamakçasına savruluyoruz…
Öylesine bitkin düşüyoruz ki;
Asi rüzgâra karşı çıkamıyoruz…
Oynanan maçta hayat 1–0 öne geçiyor…
Rüzgâr bizi her bir köşeye savuruyor…
Ne kadar engel olmaya çalışsak da başarılı olamıyor,
Aksine her şeye yenik düşüyoruz…
Hayat genelde bizim üzerimize doğru yürüyor…
Acılarımızı hep içimizde yaşıyoruz…
Anıları,
Yaşanan onca şeyleri unutma gibi bir şansımız olmuyor…
Rüzgâr bizi savurdukça daha da acı çekiyor,
Zaman süratle geçse de,
Hafızamızdan hiçbir şey silinmiyor…
Asi rüzgârın işi hiç belli olmuyor,
Bazen savurmaktan öte başka diyarlara götürüyor,
Bazen öyle dımdızlak ortada bırakıyor…
Yağmurlar dâhil herkes halimize ağlıyor…
Sımsıkı zamana sarılıyor,
Ve her şeyi unutturması için ona yalvarıyoruz…
Rüzgâr bizi savurup…
Zaman her şeyi unutturana kadar,
Bekliyoruz…
Bekliyoruz ki asi rüzgârın gelip geçici olduğunu,
Tüm kâinata gösterelim…
Mine Polat