Ateşimin küllerinden damlayan ilk laneti
dilimde çevirip tükürüyorum sokağa.
Her nefes, sigaramın ucuna doğru uzanıyor!
Öyle kızgınım, öyle canlıyım, öyle ölü…
Bir çocuk ağlıyor apartmanın kovuğunda,
gözyaşı bile duvar yazılarını siliyor:
“Bela, Allah’ı unuttuğu yerden filizlenir.”
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta