Asi Gönül Şiiri - Erkan Harman

ASİ GÖNÜL

Nedense isyanlarım bu akşam şaha kalktı
Yolumda ki dağları delipte geldi gönül
Günahlarım yanlışım bir günlük rafa kalktı
Tertemiz bir duyguyla sevipte geldi gönül

İnsanoğlu bir garip beşermiş ve şaşarmış
Yalnız zoru görünce yaradana koşarmış
Ondan destur alınca sevinirmiş coşarmış
Yaradana elini açıpta geldi gönül

Çok düşündü aslında gelip sana bakmayı
En acı dertleriyle yüreğini yakmayı
Sitem adlı okunu tam kalbine çakmayı
Coşkun bir ırmak oldu akıpta geldi gönül

Baharın müjdecisi ilk çiçek bugün açtı
Ağaçlar çiçeklendi etrafa koku saçtı
Bende rahat kalmadı huzurum artık kaçtı
En güzel çiçekleri deripte geldi gönül

Yüreğim can evimden çıktı da geldi bugün
Bütün engellerini yıktı da geldi bugün
Feleğe kurşununu sıktı da geldi bugün
Yarasını mendile sarıpta geldi gönül

Hasret adlı ağacın tohumunu sen attın
Onu büyüsün diye gözyaşımla sulattın
Çok tatlıdır meyvesi diye bana uzattın
En acı yiyeceği yiyipte geldi gönül

Gönül artık cezbede haykırır her an adın
Benim amacım sensin senin nedir muradın
Bende başlangıç sensin, hani senin miladın
Tüm eski defterleri dürüpte geldi gönül.

Baktı ki gönül artık sen ona gelmiyorsun
O hergün ölüyorken sen bunu bilmiyorsun
Ona içten samimi bir ümit vermiyorsun
Gurur denen çiviyi söküpte geldi gönül.

Erkan HARMAN