Asi Çocuklarıydık Biz Şiiri - Yunus Öndoğan

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Sinemizde umudumuz vardı ve imanımız.
Vefa tüter gül kokardı her yanımız.
Coşkun seller gibi akardı kanımız.

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Kaleye çıkar Bitlis'i seyre dalardı gözlerimiz.
Zeydan'dan Hamtus'a uzanırdı ellerimiz.
Mahallebaşından aveğe giderdi sözlerimiz.

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Kardan hayaller yapardık kendimize.
Çamurdan masallar anlatırdık birbirimize.
Gülmedi felek hiç birimize.

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Van Gölü kadar derindi bakışlarımız.
Tatvan kadar düz, Mutki kadar başı dik.
Ahlat ve Adilcevaz gibi güzeldi tavırlarımız.

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Süphan Dağı gibi başı dumanlı.
Nemrut Gölü gibi deli.
Norşen ve Hizan kadar imanlı.