Asi Berdelmi Şiiri - Süleyman Bektaş

Asi Berdel mi
Amanoslar’dan aştım.
Habib Neccar’a ulaştım.
Hatay şehrini dolaştım,
İnançlara köprü olmuş.

Geldim ki Asi kurumuş,
Yatağına çamur dolmuş.
Her hal Asi çölde kalmış,
Amik ovası üzülmüş.

Amik ovası yeşildi.
Asi aşk ile coşardı.
İnsanları şen şakraktı,
Sanki Asi berdel olmuş.

Lodosu serin esmiyor,
Meyil hasretim kesmiyor.
Harbiye’de gün geçmiyor,
Şelaleleri kurumuş.

Güzelleri güneş vurmuş,
Gül dudakları kurumuş.
Saçlarına kına vurmuş,
Defne losyonundan sürmüş.

Gezdim Antakya şehrini,
Taş köprüsü, müzesini.
Eski Hatay meclisini.
Şimdi Kültür kafe olmuş.

Hatay’ın cumhurbaşkanı,
Yâd ettim, Tayfun Sökmen’i.
Dahiyane bir kararla,
Türkiye’ye tabi olmuş.

Nostaljisi dört çeker,
Künefesi çok şeker,
Tandırı baharat kokar.
Her yerde Pazar kurulmuş.

Çağdaşi’yim, Adana’lı,
Çok zamandır görmeyeli.
Birazcık gönlüm yaralı,
Amik sararıp solmuş.

Süleyman Bektaş(Çağdaşi)