Ashabın Nefesiyle Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Ashabın Nefesiyle Dirilen Çağ
Bir çağ vardır,
ne saatle ölçülür
ne takvimle anlatılır.
O çağ,
Ashabın nefesinde başlar,
kalplerin secdede attığı vakitte can bulur.

Ebu Bekir’in titreyen sadakatiyle,
Ömer’in adalet terazisinde,
Osman’ın hayâsında,
Ali’nin kılıçla yazdığı hikmette
büyür o çağ.

Çünkü bu çağ,
ne saltanat çağırır,
ne şan, ne şöhret…
Bu çağ,
yalnızca bir davanın
yerle göğü birleştiren nefesidir.

Yemen’in çöllerinden
Endülüs’ün sabah ezanlarına,
Kafkas’ın soğuğundan
Afrika’nın dualarına
hep aynı nefes dolaşır:
"La ilahe illallah, Muhammedün Rasûlullah!"

Ashab yürürken,
taş susar,
kalpler konuşur.
Çünkü onlar,
gölge aramaz,
gölgede yürüyeni izler.

Bir çağ dirilir,
bir ümmet uyanır,
bir medeniyet yeniden soluk alır
o nefesten.

Bugün biz,
o nefesten kalan yankıyız.
Yaşadığımız her hakikat,
o secdenin izidir.
Bugün biz,
o dirilişi taşırız omzumuzda
ve sormamız gereken tek soru şudur:

"Ashab olsaydı şimdi, nasıl yaşardı bizde İslam?"