Ashabı Kehf 4 Mekselina Söylüyor

Ashabı Kehf

4

MEKSELİNA SÖYLÜYOR

Çırılçıplak bir şehir ruhu karartılmış
Zulüm nerde bitiyor
Nerde başlıyor hayat
Çanlar çalıyor neden vakitsiz
Seni düşünürüm gözlerim yollarda asılı
Seni düşünürüm uzun yolculukların sabahında
Bir yitirip bir bulurum o uçuk yüzünü
Ben bir oyunun unutulmuş aktörü

Aklımı sana emanet edip yola çıkıyorum
Al onu uzaklara götür ben bu aklı taşıyamam
Ölmek müthiş bir şey ve korkunç
Hafakanlar basıyor beni düşündükçe

Bu ülke bizim
Toprağına tohum gibi saçmışız ölülerimizi

Ama gel gör ki yaşamak müthiş bir şey olup çıkıyor
İşte bu yüzden ölüme gözü kapalı gidiyorum
Türkülerin en içlilerini söylüyorum
O bir düş uzak ve yakın
Mutluluğu ta yanımda hissediyorum
Bütün insanları seviyorum
İşte büyük ve son mutluluğu seyrediyorum

Müthiş bir karanfil gibi
İşte insanlar şiir sularında beni seyrediyor