gece uzun,
uzun da yetmiyor karanlığına.
tozlu sokaklar dolanıyor ayaklarımıza,
ayağımızda yamalı umutlar,
ceplerimizde kırık düşler.
konuştukça kısılıyor sesimiz,
yine de susturamıyorlar bizi.
bir lokma ekmeğin peşine düşmüşüz,
bir cümleye tutunmuşuz,
düşmeyelim diye.
ey elleri nasırlı kardeşim,
gel,
bir türkü gibi yükselt sesini.
bu dünya böyle kalmayacak,
bir gün,
o toprakta açacak güllerimiz,
ellerimizle büyüttüğümüz.
ve belki,
bir kalaylı kelimeden
bir maaş doğacak bize,
belki de bir şafak,
asgarinin ötesine geçecek.
Turgay Kurtuluş
Kayıt Tarihi : 25.12.2024 17:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!