Aşgabat sokaklarında akşam

Gün bitip de akşam olur ya bu sokaklarda
Hep o ses fısıldaşır içimde
Üzme kendini elbet bir gün,
Bir gün geri döner diye…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep bir ümitsizlik kaplar içimi
Sanki tüm kapılar yüzüme kapanmış,
Kapanmış ta boşlukta kalmışım gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep o resme bakıp ağlarım,
İçim bir tuhaf olur, derinlere dalarım,
Dalarım sevgi arayan sokak çocukları gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep o sözün çınlatır kulaklarımı
Hayallerim yıkılmış ümidim paramparça
Paramparça bu sevgim, o sözünün yanında…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep yalnız okurum şiir kitaplarını
Boğazıma tüm sözler bir anda düğümlenir,
Düğümlenir çözülmez karışık aşkım gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Yıldızlar götürür çok uzaklara beni
Sessizliği, huzuru özendirerek anlatırlar,
Anlatırlar bana, tıpkı seni delice kıskandığım gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Karanlık karartır birden içimi
Kalbim durmuş artık, göz yaşlarım akmaz,
Akmaz çünkü akamaz kurumuş çeşme gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep hayalinle kaparım gözlerimi
Yarın olsa da bu aşkı zehir edeni göreyim,
Göreyim onu, intikamcı insanlar gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep aynı duygularla geçiririm saatlerimi
Aşkabat sokaklarında akşamı yalnız yaşarım,
Yaşarım sessizce ruhlar sokağında ki gibi…

Gün batıp da akşam olur ya bu sokaklarda
Hep böyledir işte Aşkabat gün batımı
Hüzün, dert, hasret, neşe hakimdir,
Hakimdir akşamlara, sanki diğer şehirlerden çok farklı gibi…

AŞG ABAT = AŞKLARIN ŞEHRİ

1998