kerpiç bedenlerden arda ıslak sınırlarla çevrelenmiş
ve bacaklarına var oluş sancıları üflenmiş kişiler
olmamız hatta yok oluşumuza değen onca şiire
sarıla sarıla yaslara bürünüşümüz gibi sen diyorum,
bir de bağırırken kalbim yok diye,
tekerlekli sandalyede koşar gibi sevgilim,
ama bakma sen bana bu cümle hayli uzun
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta