Aşevinde Şiiri - Erik Stinus

Gözlerine bakıyordum, bakıyordum
ellerine. Parlamaktaydı gözlerin
bir başka türlü. Ellerindeyse
yeni bir kararlılık. Öyle çok şey
veriyordun ki bana kendinden,
bu yenilenmiş benliğinden,
mutluluk duyuyordum, karnım acıktı.
Çok az yiyorsun, diyecek oldum,
dayanacak güç ister savaş.
Bak ben nasıl ayakta kaldım
hep boğuşmama karşın. Ama bakmadın,
baktın mı yoksa? Sormadın
sana en çok söylemek istediğimi.
Adını bile anmadın o eski öykünün,
bir şey söylemedin onun üstüne. Bense
öyle kaptırmıştım ki kendimi yeni öyküne,
zedelenmedi bundan seni dinlemenin tadı.
Burdayız diyordu ayaklarınla baldırların
bize özgü o eski dilde. Dediler: Yalnız mısınız?
Evet, dedik, yalnızız birlikte,
kaç kişi olursak olalım yalnızız yine.

Çeviren: Murat ALPAR