Aselya/ Mecburiyetleri Unutmak Sayarak

Ahım düşer yalnızlığa
Mavi camlarından düşlerimin
Umudum düşer karanlığa
Usturalı ayrılık acılarından
Boşluğun gülüşünde
Gülüşünün boşluğunda tedirgin
Yalnızlığıyla koca bir kentin

Her teselli kaygan bir zemin
Düşüyor tutunduğum noktalardan boşluğa
Boşluk kadar tutunmak, tutunmak kadar boşlukla
Zihnim hazırlanmakta çalkalanarak
Yerin sertliğine eş değer bir korkuyla
Nasıl yaşayacağını bilmemenin çaresizliği
Unutmak kadar bir ivme
Uzaklık kadar artan bir momentumla

Yaşadıklarını rehber tutarak
Alışmak yeniden yaşamaya
Bir işçinin ekmek kavgası kadar
En umursanmaz gerçeklikle
Mecburiyetleri unutmak sayarak

Bir gülüşten utangaç
Bir bakıştan günahkâr
Mavi camlarından düşlerimin
Ahım düşer yalnızlığa
Yalnızlığa yalnızlık katarak…

Vazgeçecek kadar güçlüyüm
İntikamlardan
Ne kavga kadar güçsüzüm
Ne savaş kadar çaresiz
İnceliğin sert bakışı
Ve gururu naifliğin
Acılara susmak bağışıklığım
Ve Affetmeyi mesken tutarak
Alışmak yaşamaya
Mavi camlarından düşlerimin
Ahım düşer yalnızlığa
Yalnızlığa yalnızlık katarak…

Neden yaşadığımı en çok sorgulayarak
Ve kolay cevaplara öfkeli bir yaşamak
Bilmiyorum diyecek kadar cesur
Sebepleri sonuçlardan sınayarak
Yalınayak dikenleri sevmelerle mecbur
Karanlığı el yordamıyla yoklayarak
Aradığım kendim
Tetiklendikçe yalnızlığı bir kentin
Ahım düşer yalnızlığa
Yalnızlığa yalnızlık katarak…