Aselya / Ben Sevdim, Sen Korktun Yalnızl ...

Yalnızlığın hükmüdür rüzgâr saçlarımda
Kayar günler yaramaz çocuklar gibi
Kapıma savrulan yaprağın avuçlarında
Bir mevsim getirir sapsarıdır elleri
Aselya hükümdür ak düşen saçlarımda.

Titrer ince yüzünde bir korku kelebeğin
Uykuya dalar senin gözlerinin içinde
Senden uyanınca öyle tuhaf ve derin
Bir korku iner bambaşka bir biçimde,
Aselya, ince yüzünde bir korku kelebeğin.

Asaleti ancak ölümler anlar
Bir cellâda yaklaşır gülünce gözlerin
Sessiz bir denizde dalgalanır sallar
Suya doğru düşer o esnada ellerin
Aselya, asaleti ancak ölümler anlar.

Hayalimde gözlerin uçurum kadar derin
Senden uçurtmalar rüzgâr bekler uzakta
Derin bir uçuruma kayar düşüncelerim
Bir can kalır geriye ölümlerle ayakta
Aselya, uçurum gözlerin kadar derin.

Karanlık gecede bir çığlığa anlattım seni
Yokluğun gülüşünden yüreğime inince
Yağmurlarda tuttum rengârenk gözlerini
Bir çığlığı eğip bilinmez bir biçimde
Aselya, karanlıkta bir çığlığa anlattım seni.

Ben seni sevdim sen korktun yalnızlıktan
Varsa varlığımla yokluğun içindeyim
Düşüp saçlarından geçen karanlıktan
Gözlerinden daha da karanlık içindeyim
Aselya, ben sevdim, sen korktun yalnızlıktan