Aşeka Şiiri - Zeki Doğan

Ağacın gövdesine doladı kollarını.
Sarmaşık koydular adını.

Kana kana içti,
tutunduğu gövdenin damarlarında
dolaşan özsuyunu.
Azar azar tüketti,
ağacın besinini, yaşama sevincini,
umudunu.

Aşkla sarıldı,
bencilce sömürüp kuruttu,
ağacın kökünü, yeşilini, kabuğunu.

"Aşk olsun Âşekâ." dedi ağaç.
"Ey ölümcül arsız sarmaşık.
Yağmurlar tomurcuklarıma bereket
olup yağınca.
Kök sürgünlerim fidan olup yeni bir
hayata başlayınca.
Damarlarım tüm dokularıma
su ve besin taşıyınca.
Yine dolan gövdeme o doyumsuz aşkınla.

Yine sev.
Yine tüket.
Yine sömür.
Yine kurut.
Ben aşk için ölmeye dünden razıyım Âşekâ."