Aslında ilhların adaletle olma veya adaletsizlik gibi bir durumları yoktu. Adaletsizlik El ile ben mülk sahibiyim demekle vardı. El 'in adaletsizliği, geriye doğru bakınca şimdiki bilinçle geçmişi bir adaletli adaletsiz durum gibi anlama yanılsaması içinde olmamaıza neden oluyordu.
İşte tarihi olan adalet İlahi adalet derken bu yanılsamaya atıftır.
El'in getirdiği düzen daha monarşi döneminde yetmemeğe başlamıştı. Nasıl yetsindi ki... El'in getirdiği sistemde görüldü ki biri yiyor yüzü bakıyordu. Bal tutan parmağını yalıyordu. Ama El sistemi seçilmiş olan şanslı kullara yetiyordu çok şükür... (!)
Bu ikilemli eksiklik (dilemma) karşısında etkileşen kişiler; çok heyecenlandığı yerde de kendisine olan vaadi hatırlıyordu. Bu anımsama nedenle duygusunu bastırıp; daha bir teslimiyetçe tevekkül içinde olup sadakatinin sınanmasına olan uysallığı gösteriyordular!
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta