Âsâr-ı Rahmetine Hakun Eylegil Nazar

Âsâr-ı rahmetine Hakuñ eylegil nazar
Kim bu ölen yiri nice diriltdi sert-te-ser

Mürg-i seher şemâme-i gülden ohır hadîs
Lutf-ı hevâ şemâyil-i cândan virür haber

Geh rûh-bahş ider suyı ol Vâhibü’l-Hayât
Geh nakş-bend ider yili ol Hâliku’s-suver

İdrâk ideyim dir-iseñ sen mü’essiri
Bah itibar gözi-y-ile gör nedür eser

Gör lâle hey’etin ki sanasın ale’s-sabâh
Bir dürc-i laldür içi pür-müşg ü pür-dürer

Gül şemsesini gör ki anuñ nakşı reng reng
Pîrûzedür ü lü’lü vü yâkût u sîm ü zer

Ne hâldür ki toldı cihân müşg-ile abîr
Çözdi benefşe zülfini bâd-ı sabâ meger

Karardı nergisüñ gözi çün itibâr-ıla
Ol sun kâr-gâhına çog eyledi nazar

Dîœâra âşık oldugı-y-ıçun Kelîm-vâr
Dâvud bigi nâle ider bülbül-i seher

Neşv aldı taş taşdan ol huşk-ter ki anı
Zevk-ile şavka düşürimez bu hevâ-yı ter

Gel bâga kılalum güzer iy dost kim yakîn
Nergis solar u lâle dökilür ü gül gider

Gül bigi tâze vü ter olayım diseñ yarın
Gel hâr bigi huşklıguñı sen bugün gider

Olduñ-ısa benefşe bigi ser-giran saña
Nergisle lâle itdügi işâret ögüd yiter

Fasl u rebi ü yâr u mey ü sıhhat u şebâb
Varken muattal oturan özine hayf ider

Bilür kim Ahmedî ne gülüñ bülbüli-durur
Ol kim benefşe bigi degüldür kulagı ker