Asansör Şiiri - Sedat Umran

İdam tutuklusu, sorgusuz, yargısız
geçirmişler sırtına daracık bir gömlek;
ölmedi asansör her gün asılmaktan,
dünyayı yer ve gök arasında sandı,
sürdürdü bir kısır döngüde yaşamasını.
İnsanlar girdiler telâşla bir hırsız
gibi sessizce gövdesinden içeri,
aldırış etmedi, atmadı bir adım ileri;
alıştığı bir inilti oldu yaşaması.
Ama insanlar ondan ne kadar uzak!
her gün içindeydiler, anlıyamadılar,
asansörü sürüklenen ceset sandılar.