Asamatos Köyü Şiiri - Ziya Bekar

Doğa sessiz ve sakin!
İçim sessiz ve sıkkın,
Yıldızlar sönük ve donuk!
Akşam saat yirmi otuz
ASAMATOS köyünde.
Duygular, düşünceler karmakarışık
Sanki savaş var beynimin içinde
Oturuyorum kapımın önündeki kaldırımda
Ne mantık ne düşünce kalıyor insanda
Tımarhanelik bir deli oluyorum
Elim çenemde, benliğini yitiriş
Düşünen adam misali
Düşünüyorum boş!
Oturuyorum boş!
Çıldırıyorum.
Tımarhanelik bir deli oluyorum.
On uç ayı bekleyiş ve arayış
Ne yapacağımı bilemiyorum
Güzel Kıbrıs’ın ASAMATOS köyünde
Düşünmekten yoruluyorum
Düşünmeyi istemeyip
Elimi çenemden yavaşça çekiyorum
Görkemli ve gizem dolu,
Dehşetli görünüşüyle duran
Beş parmak dağlarına bakıyorum
Hava kararıyor
Beşparmak dağları hırçınlaşıyor, devleşiyor.
Artık bu köyde eskisi gibi
yarasalar da uçmuyor
akşam yirmi birde ASAMATOS
Karanlık da kayboluyor
Kalbim sanki duruyor
Güzel, tertemiz sessizliğin içerisinde
Ruhum göklere uçuyor.
Gözlerim ebedi olmayan
.................
Bir uykuya dalıyor.
Geçe saat yirmi dört den sonra
Rumca ismi ASAMATOS
Yeni ismi ÖZHAN köyünde.

(1981 yılında Kıbrıs da asker iken yazılan şiir.)