Aşamadığım Şiiri - Halit Pürmelal

Dağları ufalayıp avucuma koysalar
Nehirler gözyaşımı tutar mı akıp gitse?
İçimdeki sonsuzluk bir “noktayı” ıskalar
Sonsuzluk son bir defa içimden aşıp gitse

Yalnızım,sayfalarım kapanır sona doğru
Acılar dalga dalga dövüyor yamacımı
Kıvrılan tüm yolların akışı O’na doğru
Yollarım örse gibi yontuyor amacımı

Büyüdükçe büyüyen ur gibi bir düşünce
Günah gibi, sırtımda yüklenen anlamsızlık
Ağlarım, içimdeki sırlarım eridikçe
Sardıkça etrafımı, korku dolu ıssızlık

Gözümden kaçırdığım uyku dolu bir rüya
Unuttuğum, arkamda bıraktığım uzun yol
Yorgunluk, ölüm kadar; dalıyorum uykuya
Ölüm kadar sessizlik, ölene kadar kahrol

…Tükenmişlik kokusu her nefeste duyduğum
Anlamsızlık: İçimde sayfalara koyduğum…