Asam Şiiri - Muhammed Veysel Erdinç

Elimde yıllardır sakladığım asam
Haşmetli, sapasağlam, ince ve uzun
Bilirim ne zaman yerimde duramasam
Uykusuz kalmış, bir derde tutulmuşsun

Asam düşer, kayar boşlukta
Tıpkı düşlerim gibi karışık
Yıllarca içimi delen bir nokta
Ve o noktadan sızan mavi ışık

Sonunda kavuşmuş ıduk yere tavan
Alçalan bir kar tanesine uya uya
Ve yılardan habersiz yerinde sayan
Belki seni kavuşturur rahat bir uykuya

Asam yoldaşım radyoma küskün
Radyom da hüzünlü, sarı sarı, sapsarı
Bir umut, yeşerir sevinçle güzün
Biçare beklerim çiçekten bayrakları

Kulağıma visalden gelen sesler
Der ki; yarin taa ayın karanlığındadır
Onu benden söküp alan kafesler
Halen daha çözemediğim bir saklı sır

Güzün ilk damlası belirirken camda
Kalbim bir ikilemde; gider, gelir, durur
Kalan tek hatıram, o deli kurt kafamda
İtiraf et deyip durmadan ulur