Asaletin Yoksa Neyleyim Asaleti

Adaletin Yoksa Neyleyim Asaleti
Parlayan güneşin önüne
Koydular küçücük kum tanelerini
Büyüttükçe büyüttüler yüreklerinde
Ettiler koca sıra dağlar gibi
Korktular kahroldular
Kendilerinden geçti benlikleri
Karardı dünyaları
Şaşırdılar gideceği yollarını
Ay bile çıkmıyor artık
Ruhları kararmış
Bir görsen hallerini
Ağlamaktan, dövünmekten perişan olmuşlar
Zillete düşüyorlar bak şunlara
Küçük düşürdüler kendilerini
Kimisi de kaçtı gitti
Toprağın kara bağrına
Sandı ki en emin sığınak yer orası
Bilmez ki her limanın bir bedeli vardır
Ya ödenmemişse ücreti
Orda da perişan olmayacak mısın?
Neyle, hangi yüzle gittin oraya
Niye mi?
Yaşarken
Aşamadılar benliklerini
Vazgeçmediler kin kibirlerinden
Hepsi vurgun peşine düşmüş
Gözler, elin cebinde, elin ar ve namusunda
Ne olurdu kendin kazansan da yeseydin
Ne olurdu tutsaydınız el ele
Sevseydiniz birbirinizi,
Sevseydiniz insanları
Koca dağları ezerek
Kum tanesine döndürseydiniz
Kül'özü gibi yanarak küle dönseydiniz
Adaleti olmayanda
Neylersin asaleti

Kemal'eren Kemal Berk