Asaletin Kendisisin Şiiri - İsmet Temur

Gördüğümde, merhaba Dostum diyebilmek
Hep içimden gelir diyemem, aşamam mesafeleri
Dostluk bir yana, arkadaşlığı bile hakedememişsem
Dostluk bir yana, arkadaşlığın bile başıma taç
Ya Dostluğun, dertlere derman, sıkıntılara ilaç
Sendeki asalet değil, sen asaletin kendisisin

Ne zaman sıkışsam aklıma ilk gelensin
Bilirsin hiç tereddüt etmeden koşarım
Çare bilir seni, sıkıntılarımı sana anlatırım
Güvenirim, hiç aklıma gelmez şüphe
Bir bilebilsem, inansam dost bildiğine keşke
Sendeki asalet değil, sen asaletin kendisisin

Gözlerinin önüne ahenkle dökülen saçların bile
Engel değil yüzündeki tebessümü saklamaya
Bazen arkadaşlık, dostluk sezerim gözlerinde
Hep çelikten bir duvar çıkar karşıma
Birde tereddüt sezmesem sözlerinde
Sendeki asalet değil, sen asaletin kendisisin

Ne kadar zormuş senin için yazmak
Tereddüt ediyorum yazıp, yazmamaya
Zorlanmak şöyle dursun, tutulur kalem, elim titrer
Başka zaman bir bir dökülürken kelimeler
Senin için yazarken, beynim bile tutulur değil kalem
Sendeki asalet değil, sen asaletin kendisisin