Asaleten Aşk Şiiri - Nuh Karaaslan

Bir kadın tanıdım.
Konuşmadık, konuşamadık...
Yüzünde; asaletin diğer resmi saklıydı.
Ama, renk de vermiyordu...
Ses de.
Seyrettim.
Uzun uzun kendimce...
Neden sonra,
gözüme ilişti boynunda asılı olan kolyesi?
Dikkatlice baktım.
Meraklı bakışlarımdan rahatsız olacak endişesiyle...
Görmemesi için göz ucuyla,
kaçamak kaçamak..
Baktım ki; bir kelepçe anahtarı.
Anladım ki;
kalbini kapatmış aşka...
Lakin anahtarını da boynunda asılı taşıyor.
Diyor ki;
anahtarı almadan giremezsin kalbime...
İnsan en değer verdiği şeyleri asmaz mı boynuna?
Hele ki;
kalbinin anahtarı ise söz konusu olan
kalbe yakın taşınmaz mı?
Güvende hissetmesi için dedim.
Kendi kendime...
Öyleydi tabii, öyle olmalıydı...
Sonra içimden şöyle geçti.
Demek ki;
o kalp çok acıtılmıştı.
Yaralıydı...
Kilitleyip anahtarı boynuna asacak derecede...
Sonra kar tanesi ilişti gözüme,
kar tanesi;
insana huzur verir,
hülyalara götürür insanı,
bir camın arkasından seyrederken..
Tabi ki;
aşk içindeyseniz.
Aksi takdirde;
yalnızlığı, korkaklığı da hissettirir.
Hiç tanımadığı bir yüreğin sıcaklığında
eriyebilecek olmanın korkaklığını...
Bu böyle bir yürek bulma
ve o yürekte erimek işteyişin
umududur aslında...
Demek ki dedim yine kendime
bu kadın bir umut taşıyor olmalıydı;
aşk dolu bir yürekte erimeye dair korkakça
Belliydi zaten,
siyah renkli, dört yapraklı yoncayı da takmasından boynuna.
Yonca;
berekettir.
siyah renkli olması ise;
hayal kırıklığını ifade ediyor olmalıydı.
Aşkta aradığını bulamayışındandı belki de...
Son olarak;
çift yüzlü balta ilişti gözüme bu da neydi?
Şöyle dedim kendime;
işte asaletinin ispatı.
Nasıl mı?
Her ne kadarda kilitlese de kalbini aşka,
hayal kırıklıklarını yaşasa da,
kar tanesi umudunu
hem kendisi hem de aşkı için
keskin, çift yüzlü baltanın
keseceğini bile bile,
canının yanacağını bile bile taşıyordu.
''AŞKINA'' sahip çıkacaktı..

Bir kadın tanıdım..
Adı nazarımca ASALETEN AŞK' tı..