Asalet Şiiri - Hamza Mamaş

Baban gidince yıkılmadı damın.
Çatının direği baban değildi.
Yok olan yuvada geldin dünyaya.
Bozuk olan düzen zerre daha eğildi.

Yokluğuna üzüldüm desen yalan olur.
Çekilen acılar ciltlerce roman.
Aslını inkar etme, sıhhiyenin oğlusun.
Dokuz canın vebalinden sanki sen sorumlusun.

Aslınız Azeri imiş, gelmişsiniz Gence den.
Asalette asılsız, farksızsınız tencereden.
Deden, baban, büyüklerin ufku karalamışlar,
Cehalet dünyasına kapı aralamışlar.

Mücadele içindesin kendini bildin bileli.
Anlamsız dünyalar; baba-evlat hileli.
Ağzını kirletip de, geçmişine sövme,
Asalet asılda olur, öldürseler övme.

Bence, babanın yokluğu daha makbul,
Bu mudur Ya Rab bunca rızık verdiğin kul.
Sorumsuz dünyasıyla gavurları arattı.
Bir şehvet uğruna sizi ateşe attı.