Asalak nesil Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Biz, iki dünyayız sizinle
karayla ak misali.
Bizdeki mert, sizdeki namert yürekle
aratmıyoruz Filistin'i...
Biz çorbamıza bandığımız ekmeği
nimetten bilirken,
siz bizlerden çaldığınız alın terimizi
içiyorsunuz kadehlerle.
Benim hakkım var,
giydiğin elbisede, içtiğin sigarada.
Yetimin nafakası
tuğlası var oturduğun sarayda.
Benim hakkım var,
ben meydanlarda hak ararken
benim paramla ceket yaktığın
eğlendiğin o barlarda.
Senin altında son model araba
yaktığın benzinin parası
kimbilir, kaç garibanın nafakası.
Yanında bir manken
gözü, senin cüzdanında
yani benim paramda.
Yüzünde üç kilo boya
içinde insanlık bulabilirsen
bak dur, doya doya...

Ben, senin yaptığını nasıl yapamıyorsam
sen benim yaptığımı yapamazsın.
Ben, diskolarda on dörtlük kızları kandırıp
esrarı çektirmiyorsam,
sen, meyhanelerde, tamburun eşliğindeki
balık mezeli rakıyı tadamazsın.
Ben, varoş kızlarına değer verirken
sen, badanalı duvardan farkı olmayan
boyalı süs köpeklerinle
boğaz sefası yaparsın.
Senin yaptıklarını yapamıyor değil,
Yapmıyorum, yakışmaz bize hırsız olmak.
Bizde nefes almak, borçtur namustur
Beynimizdeki ardır yaşamak...

Halbuki, sizlere ezen sınıf diyorlar.
Siz ki; kendi kendinizi ezdiğinizin
farkına varamayan
bir kanadısınız bataklıkdaki sineğin.
Kendi deyiminizle asil,
bize göre;
Bol paralı asalak bir nesil...