Jelatinli bir çerçevede
Damağımın orda işte bir damla vişne reçeli
Meraklısı yok imhasını bekliyor
Boynu bükük evvelsi gibi, kırılmış bambu filizi
Neye büyüdüm inan bilmiyorum
Çenem tuğla çiğnemekten yorgun
Fotoğraftaki gibi bakmayı öğreniyorum
Çünkü öldürdüler onu ciklet rafında
Çirkin nostaljik intro
Eskiye özlemden canına kıy istiyorlar
Restleş ki zamanla sevindir ibneleri
Kömürden ciğerleriyle şişiniyorlar
Anıları var o asfaltta biliyorum
Falancayla saklambaç oynamakla geçermiş günleri
Anlatma artık gözüm doluyor
Bilirim anlatmayı seversin içinde olmadığım hikayeleri
Kayıt Tarihi : 12.9.2022 02:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ben aşağıki evdeki porselenleri kırmadım.Kediler kırmış olabilir ama…
![Nilay Bekkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/09/12/asagiki-ev.jpg)
Duygular sel olmuş.
Kutlarım değerli şaireyi...
TÜM YORUMLAR (1)