Aşağıhasinli Destanı Şiiri - Veli Akca

AŞAĞIHASİNLİ DESTANI

Güzel hatıralarla yaşarsın sen
Yetmiş ikide orda doğmuşum ben
Çok az şimdi köyde ikamet eden
Ne kadar da çok gurbet ele giden

Anneler çocuğunu kumda bezler
Neşe ile gülerdi masum yüzler
Kara önlüklü çocuklardık bizler
Yamalıklıydı pantolonda dizler

Tozlu yollarında çember sürerdim
Yufkaya kuru soğanı dürerdim
Yaz gelince dama bulgur sererdim
Avluda bakır leğende çimerdim

Yaz kış oyun oynamaya doyardık
Kışın gübre torbalarıyla kayardık
Üttüğümüz bilyeleri sayardık
Çok ütülürsek oyundan cayardık

Ne çoktu yaz kış av peşinde koşan
Çatal ağaçlardan yapardık sapan
Güvercinlerin düşmanıydı kapan
Mevsimi gelince toplardık tapan

Anam gergef işlerdi nakış nakış
Kazak ve patik örülürdü her kış
Çeşme başlarında sallardı tokuş
Eve su taşırdı hep yokuş yokuş

Büyüklerin rızası alınırdı
Bayrak kalkmadan Cuma kılınırdı
Her eve bir okuntu salınırdı
Pazar olunca gelin alınırdı

İlçeye otobüsler çalışırdı
Sabah erkenden millet doluşurdu
Pazar yerinde buluşulurdu
Birlikte ağlayıp gülüşülürdü

Avrupadan gelene gidilirdi
Tavukla Culuk ikram edilirdi
En iyi olanları seçilirdi
Gurbetçi sigarası içilirdi

Rahmetlilerde maceralar dolu
Evi tepeden görürdü okulu
Ali Emmim de ortalardı yolu
Geçemezdi ki bir Allahın kulu

Hayrinin Yusuf Elmasın Mustafa
Camide dururlardı aynı safa
Bekir Çavuş da gofret dizer rafa
Zabit Emmi Adille gider Tafa

Sinse de üstümüze soba isi
Takdidire şayandı köy sevgisi
Şenlikliydi Kürt Duranın kahvesi
Tüm köye duyulurdu radyo sesi

Guddüsü Emminin bahçede marul
Çok çalışırlardı harıl harıl
Velinin Hacı Yılankırkan Tırıl
Motorla yol açarlar zırıl zırıl

Avgundan akan bir deremiz vardı
Kaynağı Kel dağdan eriyen kardı
Dere boyunda çocuklar oynardı
Suyunda alabalık kaynardı

Şu viranelerde duman tüterdi
Kayanın dibinde kuş öterdi
Kel dağda kenger sakızı biterdi
Meralar onca sürüye yeterdi

O tozlu yollarından gelinirdi
Köye Kızıl bayırdan inilirdi
Girişi Harman yeri bilinirdi
Yollar orda ikiye bölünürdü

Arabaşı yenirdi her kış günü
Yeni nesiler öğrensin dününü
Bilsin töreyi bilsin düğününü
Boş sanmasın trafonun önünü

Yardım alınırdı komşudan dosttan
Saman yapılırdı kara patostan
Sülüklü Dadağılar olur bostan
Yaşananlar birer hüzünlü destan

Hüzündür Süleymanca duyguları
Solan gül benizler oldu sapsarı
Taf yolundan geçen Sini pınarı
Bağrına bastı o koca çınarı

Dadağların ismi çıkmış kanlıya
Mezardır toprağın onca canlıya
Çocuken havuza giderdik yaya
Sırdaştın sen nice delikanlıya

Ekilirdi arpa yulaf ve darı
Kovalık nohut olurdu sapsarı
Mercimekti Alacadan yukarı
Sonradan icat ettiler pancarı

Gode Osman’da ağaç gölgesi vardı
Cıdalıda buz gibi su akardı
Köylü bağa gözü gibi bakardı
Bağdaki badem ve kaysı mis kokardı

Çolak Emminin uğrardık yerine
Yazardı veresiye defterine
Buğday arpa dolardı kilerine
Yün geçerliydi paranın yerine

Şıh Mehmetti mahallemizin piri
Mani okuyup sıkardı elleri
Altıparmak Emminin o dilleri
Bize gidin derdi gavur dölleri

Say yerinde ekinler olur haşat
Tilki deliği Yuvak yeri Maşat
Kayanın önünde kuyuya taş at
Harmana höbek höbek buğday boşalt

Satılınca çifte koşulan atlar
Kırmızı motoru alan rahatlar
Ekilen arazi ikiye katlar
Azalır eli nasırlı ırgatlar

Veyseller İbişler bir de Bulutlar
Dalamızlar ile Adanalılar
Ağacalar Mırızlar ve Kasarlar
Unuttuklarım da bana küserler

Saysam bitmez sülale isimleri
Albüm yapmalı eski resimleri
Hikayeye dökmeli o günleri
Turizme açmalı saklı inleri

Sayamadım ki daha nicesini
Özlüyorum gündüzünü gecesini
Yad ettim ocaktan gelip geçeni
Gaf yaptımsa köylüm af etsin beni

Kuşdamından Horankaye süzülsek
O günleri yad ettikçe üzülsek
Her yıl bir şenlik olsa köye gelsek
Beraber ağlayıp beraber gülsek

Doğduğumuz topraklarda yürüsek
Eşimizi dostumuzu görürsek
Ağaçla köyü yeşile bürüsek
Kalkınır köy el ele verirsek

Veli der ki bu destan burada bitmez
Ne kadar anlatsam da sözüm yetmez
Her fırsat bulduğunda köyü bir gez
Memleket sevgisi gönülden gitmez

Sürçülisan ettikse af ola.
Bu destan Köylülerime benden armağan.
Hayrullah oğlu VELİ AKCA 2018 Kayseri