Anılar çıktı karşıma
Bir ip misali boynuma
Boğulup Durdum yıllarca Canımı.yaktın defalarca
Karıştı günler aylara
Ve aylar yıllara
Aşk demişti yaşamın bütün şairleri
Asaf, Nazım, Orhan Veli ve niceleri
Demişlerdi ki aşk tehlikeli
İnsan bilmiyorki yaşamadan öğrenmeyi
Yaşadıkta ne oldu bu denli
Öğrendik işte aşkın tehlikesini
Gözlerin, karanlık gecelerimden doğan ay,
Dokunuşunu, rüzgarda savrulan bir yaprak say.
Kalbimde çalan melodi, seninle tamam,
Seninle bir bütün, kayıp bir parçanın tamamı.
Sesin, fısıltılarla kulağıma işlenir,
Yaşlı gözlerim seni arıyor
Bu yağan yağmurlar yalnız geçmiyor
Ellerim cebimde hiçliği yokluyor
Gözlerim yerde senden başkasına bakmiyor
İnan bekledim gelmeni
Sende mi unuttun beni
Unutuldugumu zannetmeli mi
Neden beklemedin beni
Belkide kaçmamak gerek
Ellerim degmesede ellerine
Doya doya bakamasamda gözlerine
Bir papatyanın zarifligi gibi seviyorum seni
Hem görmeden sevmek ibadet degilmi
Güvenimi sarsma çok güçsüzüm
Ağlar dururum deliler gibi
Biliyorsun bunu benim gibi
Çok güçsüzüm güvenimi sarsma
İnanmak istiyorum sana
Kırıyorum insanları istemeden
Önemsediğim insanları
Özür dilerken bile mahçup oluyorum
Galiba ben kötü şeyler yapıyorum..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!