Asacaksın bu doktorları Şiiri - Mesut Özbek

Dertler azalmaz artar hastane kapısında
Sabahın köründe sıra var doktor odasında
Herkes önce içeri girme telaşında
Çözmek için,asacaksın bu doktorları

Aksaray,Elbistan,Yozgat,Sivas’tan
Hesap soran yok gelse de Fizan’dan
Yazılsa tüm bunlar olur ayrı bir destan
Takmayacaksın,asacaksın bu doktorları

Doktorun bir derdimi var kimin umurunda
Herkesin problemi kendine kendi yolunda
Doktor bir insan değil robot konumunda
Dinlemeyeceksin asacaksın bu doktorları

Gece nöbet var gündüz mesai
Hasta anlamaz bunu ister yeni enerji
İlgilenen yok gücün ne halin neki?
Sormayacaksın, asacaksın bu doktorları

Kendi problemini çözmeye zaman bulamazsın
Yetmez hastanın derdini derdine katacaksın
Sabah onla kalkıp, akşam onla yatacaksın
Bilmeyeceksin,asacaksın bu doktorları

İnsan değil doğa üstü varlıksın ortamda
Bir günde negam bakmışsın yüz otuz hasta
Bir karışıklık bir yanlış var ama bu hesapta
Çözmeyeceksin,asacaksın bu doktorları

Beş doktor dolaşır günde bir hasta
Tatmin olmaz anlatılandan hepsine kor posta
Buda yetmez çare sorar eşe dosta
Anlamayacaksın, asacaksın bu doktorları

Bir işçi işinde,birde doktor çalışır vardiya da
Tek dert,tek kötülük bu adı batasıca doktorlar da
Problem yok hiç mahkemede, nüfusta tapuda
Bitirmeyeceksin,asacaksın bu doktorları

Her hasta kaybında bir kez daha ölen onlar
Her ölümde kalpler ezilip ömürleri törpülenen onlar
Yakınları terk edince çaresiz hastaya bakan onlar
Hissetmeyeceksin asacaksın bu doktorları

Sağlık yüklenmiş omuzlarına eziliyor takan yok
İtibar kalmamış,hakaret diz boyu sayan yok
Anlatsa da derdini dikkat edip duyan yok
Sormayacaksın asacaksın bu doktorları

Boğulmuş hasta ile kendi derdine bakamaz
Kısmışlar sesini hiçbirini kimseye duyuramaz
Böyle olsa da Mesut buna sessiz kalamaz
Anlamak için dinleyeceksin bu doktorları