Âşâ Kadın Şiiri - Ahmet Çiçek

Adını nasıl söylesem bilmiyorum sana
‘’A’’ ile başlasam aklım kalır yüzünde
Gözlerin, geçemediğim köprüdür bana
Bir gün geçer misin ömrümün denizinde

‘’Y’’ kum saatine akıttığım yüreğim gibi
Zerrin kokan ellerinle konuşabilmekti
Bir gün uzatırsan bana billur kalbini
Bir lalenin yaprağında buluşabilmekti

‘’Ş’’ ruhumdaki depremlerin şeklidir zaten
Vursa da acıtmaz hicranı, hançer gibi bilesin
Nakış nakış işlenmiş gönlüme o eski matem
Kapımın eşiğine bir ekim akşamında gelesin

‘’E’’ gizemli bir şarkıydı gecelerde çalınan
Açtığım her kapıda çıkacaksın karşıma
Beyaz kuşlar da uçacak ardımızda kalan
Boynu bükük sensizliğim yıkılınca başıma