Aş uğrunda ölünce aşktır

Sen gülden de güzelsin gülün adı var
Susuz kalır güneşsiz kalır solar
Bir mevsimliktir gülün aşkı bülbüle
Ama bitmez bülbülün aşkı güle
Bülbül misali kaldım tek başıma şimdi
Bitmeyen aşkımla Leyla mecnun misali
Ya şu akıp giden zamana ne demeli
İnsan yaşlanınca mı gelir son tren
Kaybedince mi anlar insan sevdiğini
Peki ya geç kalmışlık ne olacak
Şu feryat eden bülbül ne zaman susacak
Yazgı kader hepsi yalnızlığın izinde
Hepside sensizliğin bensizliğin peşinde
Dönmüş yüzünü güneş beni bekler
Sanki ateşsiz kalmış yakacak gibi
Son deminde kader vuracak gibi
Kısmetten ötesi olmazmış derler
Kaderde yoksa yaşanmazmış sevgiler
Peki, insan kendi kaderini yazamaz mı?
Düştüğü çukurdan tek başına çıkamaz mı?
Sevince ölmek mi gerek peki
Yaşarken de sevemez mi insan
Seven niye hep acı çeker ki
Ağlamadan gülemez mi insan
Bazen üç kelime üç har yeter hayatta
AŞK; Anlatamaz şaşırır kalırsın
Cevap veremezsin çoğu zaman susarsın
Aşkı yaşarsın belki ama anlatamazsın
Hecelersin sessizce dilinden çıkaramazsın
Kimine göre özlemdir, hasrettir aşk
Kimine göreyse mutluluğun takvimidir
Bazen de sevmektir hem de körü körüne
Benim içinse aşk adına şiir yazmaktır
Mevsimi gelince dalından koparmaktır
Benim için aşk yaşamak yaşatmaktır
Yeri geldi mi gülmek yeri geldi mi ağlamaktır
Benim için aşk uğrunda ölünce aşktır..