Aş kendini Şiiri - Mehmet Çiftci

Asma suratını somurtma öyle;
Güzel yüze asık surat yakışmaz.
Düşüncelerini çekinme söyle;
Kendiyle küs olan el”le barışmaz.

Bilir misin güneş her gün doğarken;
Yepyeni bir başlangıcı müjdeler.
Karanlıklar aydınlığı boğarken;
Bedbaht olan sıkıntılı geceler.

Dört duvarlı mezara benzer evi;
Pencereler kasvetli kara delik;
Mızrak gibi parçalayan geceyi;
Dertlerine yoldaş eder üstelik.

Gel kendine dert her zaman olacak;
Savaşmayı öğren kendinle barış;
Sen mutlu oldukça yüzün gülecek;
Geliştir kendini hayat bir yarış.

Göreceksin gündüz olacak gece;
Duvarlar sırdaşın olmayacaklar;
Şimdi viraneye benzeyen bahçe;
Gülle dolu ama solmayacaklar.