Aş Gibi Yollar Şiiri - Resul Aslan

Bir lokma aş gibidir yollar
Tek başına doyurur insanı
Sarar, sarmalar
Yalnızlığın üşüttüğü yüreğe
Anne kucağı gibidir
Anlaşılması güç duyguların kendince avuç içine dökülmesi gibidir
Tatlı bir serinlik verir
Keyifli bir uyku getirir
Gitmesini bilene yollar anadır
Yollar sığındığın kollar, babadır
Derdini döktüğün abladır
Hasretiyle yanıp tutuştuğun sevdadır
"Yol açık, yola çık!" bir naradır
Tüm imkansız aşklardan kaçırır
Çaresız gönlünü, ömrünü, gül yüzünü...