yollarda öğrettiler bana gerçekleri,
artık bozuyorum tüm ezbere bildiğim yeminleri.
kapı kilitlerine de güvenmiyorum artık.
hep gizledikleri var,
hep prangalı hisleri.
görüşmeyeli neler kırıldı bu evde,
ne varsa hepsi bir bir eksildi gözümde.
geri dönerken bildiklerini unut,
bu ev çoktan eskidi.
aşinayız ezelden birbirimize,
bu değersiz düzene karşı gelişimizle
ve yaratmayı dilediğimiz içimizdeki devrimle.
karşısında dikiliyorum celladımın,
bir gün gelir korkusu hep içimde.
pencereler artık gerçekleri göstermiyor.
insanlar hep bir ağızdan aynı yalanı söylüyor.
başımı kaldırsam gök bana gülüyor.
yine de bir umut kaldı elimde.
as beni bu gece!
azat et, yıllarca geçmeyen sevginle birlikte.
şayet ben bir uzanırsam,
bırakmam seni yaban çiçeklere.
şayet ben bir kez tutarsam,
alırım seni de
kendi cennetime.
as bu gece parmaklarımdan!
ölümüm duyulsun
aşkı tatmış,
bu yolda tanışmış
bütün kalplerde.
Kayıt Tarihi : 11.9.2024 00:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep İrem Akyazı](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/09/11/as-beni-bu-gece-parmaklarimdan.jpg)
Beğeni ile okudum
dilinize sağlık
TÜM YORUMLAR (2)