Arzusuz Şiiri - Hakan Özüçelenk

O günlerin değeri sen gidince arttı.
Seni gördüğüm her yer kutsal oldu.
O günler ve bugün arasında gidiyorum.
Ne kadar zormuş meğer aşkın bitişi.

İşte gözümün önünde gülümseyen kız.
Ne kadar samimi bu sevginin belirtileri.
Sen uzaktasın ama şimdi yanımdasın.
Geçer geçer zaman ama sen buradasın.

İstanbul Fatih kız lisesinde güzel bir kız.
Bana gönül verdi. Gülümsemesi ne geldi.
O içime işleyen bakışları beni kendine çekti.
Artık çaresiz aşkı bıraktım o beni kurtardı.

Seninle aşkımız bir büyülü masaldı.
Zaman geçtikçe içimde taşıyamaz oldum.
Senin uğruna aklımı güzelliğine sattım.
Doyasıya aşkı seninle hep tattım.

Fatih Vatan lisesinden zil çalınca ilk çıkan.
Seni görebilmek için yokuşu hep aşan.
Bir gülümsemene hep muhtaç olan.
Bana verdiğin ışığın ile aydınlandım.

Sen çok küçüktün bazen örgülü saç.
Bazen gördüğümde sarı saçlarında taç.
Benim varlığım aşkına sonsuz aç.
Bu aşkın neresinde hata yaptım?

Umudunu yitirdin, bilmiyordum öğrendiğini.
Ama o kız vermedi bana senin verdiğini.
Ve aşkta sende karar kıldım nihayet.
Hep sana koştum aşkımı içimde büyüterek.

Bilemedim değerini aşkımı sen hak ettin.
Bu güzelliğin varlığına nihayet erdim.
Yok başka aşk artık hepsi arzusuz.
Aşkımın kimliği artık sen ile sonsuz.