Arzunun içindeki korkuyla,
Aşkın kenarında oturmuş yalnızlık,
Ve elbet umudun sonsuzluğundaki şüpheyle,
İnsanlığın alnındaki son kurşun biziz.
Kımıldatan duyguları bir tatlı söz ile
Nasılda yıkılıyor başımıza dünya her seferinde?
Kemirircesine içimizi kuşkular artıyor,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta