Nâdanı terk etmedin yârânı arzularsın,
Hayvânı sen geçmedin insânı arzularsın.
“Men arefe nefsehû fakad arefe Rabbehû”
Nefsini sen bilmedin Subhânı arzularsın.
Sen bu evin kapusın henüz bulup açmadın,
İçindeki kenz-i bî-pâyânı arzularsın.
Taşra üfürmek ile yalunlanır mı ocak,
Yönün Hakk’a dönmedin ihsânı arzularsın.
Dağlar gibi kuşatmış benlik günâhı seni,
Günâhın bilmeden gufrânı arzularsın.
Cevizin yeşil kabını yemekle dad bulunmaz,
Zâhir ile ey fakîh Kur’ânı arzularsın.
Şarâbı sen içmedin sarhoş u mest olmadın,
Nice Hakk emrine fermânı arzularsın.
Gurbetliğe düşmedin mihnete sataşmadın,
Kebab olup pişmedin büryânı arzularsın.
Yabandasın evin yok bir yanmış ocağın yok.
Issız dağın başında mihmânı arzularsın.
Ben bağı ile bostanı gezdim hıyâr bulmadım,
Sen söğüt ağacından rummânı arzularsın.
Başsız kabak gibi bir tekerleme söz ile
Yunusleyin Niyâzi irfânı arzularsın.
Kayıt Tarihi : 5.9.2003 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Insan kusurlarıyla kusursuzun peşinde, kıyamet yolunda insan bu, neyin peşinde...
Sağlığında da söylediklerini anlamayan binlerce insancık vardı eminim, fakat şundan da eminim ki benim günümün cahilleri kadar seviyesiz değillerdi..
NUR İÇİNDE YAT EFENDİM...............
Zuhur-ı kâinatın madenisin yâ RasûlAllâh
Rumuz-ı küntû kenz'in mahzenisin ya RasûlAllâh
Beşer denen bu a'lem ki senin suretle şahsındır
Hakikatte hüviyette değilsin yâ RasûlAllâh
Vücudun cümle mevcûdatı nice câmii' olduysa
Dahi ilmin muhit oldu kamusun yâ RasûlAllâh
Dehanın menbâ-ı esrar ilm-i min ledûnnidir
Hakayık ilminin sen mahremisin yâ RasûlAllâh
Ne kim geldi cihana hem dahi her kim gelisedir
İçinde cümlenin ser-askerisin yâ RasûlAllâh
Cihan bağında insan bir şecerdir gayriler yaprak
Nebiler meyvedir sen zübdesisin yâ RasûlAllâh
Şefaat kılmasan varlık Niyâzi'yi yoğ ederdi
Vücudun zahmının sen merhemisin yâ RasûlAllâh
Niyazi-î Mısrî
TÜM YORUMLAR (65)