Vaktiyle bir adam varmış ve arzularının peşi sıra gitmeye başladığından beri aklı fikri zevk ve sefadaymış. Adamı önce kendi içindeki arzuları ayartmış: “Bugün benim istediğimi yaparsan ben de seni zevk bahçemin içinde dolaştırırım” demiş. Adamın zevk ve sefası böyle başlamış, sonra da alışkanlık halini almış. Adam bir süre sonra zevk ve sefaya daldığına pişman olmuş ve Arzuların Efendisi’yle şöyle bir anlaşma yapmış ve ona demiş ki: “Bu ilişkiden tek taraflı olarak kendi irademle vazgeçiyorum. Bedeli neyse ödemeye hazırım.” Arzuların Efendisi tamam demiş, “kabul ediyorum: Seni ayartmayacağım ama sen de benden uzak duracaksın, beni çağırmayacaksın.” Adam bu şartları kabul etmiş etmesine ancak aradan bir süre ya geçmiş ya geçmemiş. Önce ‘alışkanlıklar’ı bu sözleşmeye itiraz etmiş. Olmaz demiş, “alışkanlıklarımdan vazgeçemem.” Sonra içindeki zevk ve sefayı isteyen ‘arzular’ı da hayır demiş, eskisi gibi devam etmesinden yana görüş belirtmiş. Adam şaşırmış, bir tarafta sözleşmeye sadakatle bağlı iradesi, diğer tarafta ise zevk ve sefayı isteyen ‘alışkanlıklar’ı ve ‘arzular’ı varmış. Sonunda irade boyun eğmiş, alışkanlıkların doruğa çıkardığı arzuya ram olmuş. Sözleşmeye uymayan isteklerle ‘Arzuların Efendisi’nin kapısını çalmaya başlamış. Adam, iradesiyle ‘arzuları’ ve ‘alışkanlıkları’ arasında sıkışıp kalmış. “Alışkanlıklar”ı her gün ‘Arzuların Efendisi’nin kapısını aşındırıyor ve onun vereceği cevabı bekliyormuş…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta