Arzuhalim Şiiri - Nuh Ali Berk

Ben kendimi nasıl tarif edeyim
Su üstünde duran yazı gibiyim
Bir yol bulamadım nere gideyim
Umman çöllerinin tozu gibiyim
*
Bütün acıları bilenler varya
Yaşarken içine ölenler varya
İçi kan ağlarken gülenler varya
Sanki ben onların yüzü gibiyim
*
Arayıp ta mutluluğu bulmayan
Gülse bile yüreğinden gülmyen
Yağmurda ağlayıp belli olmayan
Dertli insanların gözü gibiyim
*
İçten içe günden güne eriyen
Derdi katık edip sofrada yiyen
İyi olmayıpta iyiyim diyen
Çaresiz birinin sözü gibiyim
*
Halen çekiyorum dertlerim yeni
Bu yüzden kaybettim olan güveni
Dışımdan görenler ne bilsin beni
Gülerek yaşanan sızı gibiyim
*
Eksik olur ise eğer bir yanın
Rahat edermi hiç içinde canın
Yarınsız yaşayan nice insanın
Dünyadan aldığı hazı gibiyim
*
Kimse okumasın bana terane
Bedenen harabım gönlüm virane
Diyar diyar gezen dertli divane
Bir garip aşığın sazı gibiyim
*
Ciğerimi yaktı derin bir konu
Nere gider bilmem bu işin sonu
Gönlümde yaşattı hep erezyonu
Sanki dört mevsimin güzü gibiyim
*
Dile gelir amma her yerde denmez
İçimdeki sızım ondandır dinmez
Yüreğim de kor var bir türlü sönmez
Ocak ateşinin közü gibiyim
*
Sistemidir bunlar sanma ağıdım
Sanırım anamdan derdinen dogdum
Kul Hızır’ım dostlar hayat tan soğudum
Ben kuzey kutbunun buzu gibiyim
Ben kuzey kutbunun buzu gibiyim
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)