Söyleseydim, bir anlatabilseydim kendimi,
Ve kendimden daha da bendeki seni,
Çağlardı şu ırmaklar daha bir coşkuyla,
Güneş belkide bugün en parlak gülümsemesiyle gelirdi.
Dokunamadığımız şu bulutlar var ya,
Bir zamanlar hani her çocuğun düşlerinde olan,
En çok onlar anlardı belkide sana olan özlemimi.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
