Bazen insan bir yağmur tanesinde, bazen hoyrat uçan bir kuşun kanadında, bazende yitik bir şiirde arar kendini..
Ararda bulamaz bir türlü..
Sohbet biter, sohbet başlar. Bir yerden bir yere hengamenin ucu bucağı kesilmez. Durağı olmayan bir masivada döner durur insanoğlu..
Tıpkı bir dönme dolap gibi..
Nereye gittiğimiz meçhul, ne olduğumuzsa muamma..
Yarın diye düşlediği insanın belki ezelde yazılan bir nokta..
Nokta ki, ezelde ecel ile dünyaya vurulan okka..
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta