Arzuhal Şiiri - İlhami Arslantaş

Halkın başına indi, zebaninin topuzu
Bu yılda rahat yoktur, yine bize yarabbi
Zaten cehennemdeyiz, başka cehennem mi var?
Kulağa getirdiler, yüze yüze yarabbi

Sen reva görmedinse, kim reva gördü bunu?
Bir türlü gelmez oldu, gelmez bu zulmün sonu
Karnımız doyabilse, inan olmazdı konu
Açlıkla getirdiler, bizi dize yarabbi

Senin rahmetlerini, sahipledi yediler
Fukaraya gelince, şükür etsin dediler
İnsanların naşı morgda kalsın kim diler?
Şükür kefen almıyor, doyduk söze yarabbi

İllaki olmalı mı, zulmeden şu banımız?
İnsan mıyız hayvan mı, konulmadı tanımız
Günbegün damarlarda, sömürüldü kanımız
Karun sofralarına, biziz meze yarabbi

Şikayetim sanadır, var mı gidecek bir yer?
Çoğu başka kapıda, ara kısmetini der
Sabır bitti zordayız, n’olur bize sabır ver
Güç ve takat kalmadı, geze -geze yarabbi

Küçücük bir zümrenin, bandırası altında
Sağım -sağım sağıldık, mandırası altında
Pestil gibi ezildik, kundurası altında
Attılar posamız,ı eze eze yarabbi

Seninle korkutarak, kendine kul ediyor
Sömürebilmek için, uslu çocuk ol diyor
Birazcık konuşursan, kapıyı gösteriyor
Artık çileden çıktık, beze beze yarabbi

Anlatmakla bitmiyor, çünkü yakmış özleri
Karıncanın malında koca filin gözleri
Mangalda kül koymuyor mürainin sözleri
Ciğerimiz yaralı, göze göze yarabbi

Tartısında denge yok, nasıl izan taşıyor
Adalet böyle midir, nasıl,mizan şaşıyor?
Canımız gasp edilmiş vicdanımız yaşıyor
Canlar azap içinde, üze üze yarabbi

Kimi bir ömür oruç, kimi keyfi alemde
Yoksulun önemi yok, silinir tek kalemde
Toplumun çoğunluğu çare arar elemde
Dert kervanı gibiyiz dize dize yarabbi

Der İlhami bu dava, benim değil halkındır
Sen deyince olacak, küçücük bir talkındır
Karunlara vicdan ver, imanını kalkındır
Arındır imbiğinde, süze süze yarabbi